Nieuws

Afgelopen zaterdag ging Tunesië voor het eerst naar de stembus sinds het uitbreken van een diepe politieke crisis tussen president Kais Saied en de Vergadering van Volksvertegenwoordigers (Majlis Nuwwab ash-Sha’b), het Tunesische parlement, anderhalf jaar geleden.

Vacature junior project manager MENA regio (28 uur). Reageer uiterlijk voor 2 januari 2022.

Op 25 juli werd in Tunesië door de president het parlement ontbonden en de premier ontslagen. Nu, twee maanden later, is er nog steeds geen parlement of premier. De Tunesische democratie staat onder steeds meer spanning. Inmiddels zijn er in de hoofdstad Tunis protesten uitgebroken tegen de machtsovername en groeit de kritiek uit het buitenland. Ondanks de toenemende kritiek lijkt President Kais Saied niet van plan om het oude systeem met een nieuwe premier en een nieuw parlement weer op te bouwen, en houdt hij de noodtoestand aan. Volgens critici is dit het begin van een autocratisch systeem, en het einde van de prille democratie in Tunesië.

Het is niet de eerste keer, en waarschijnlijk ook niet de laatste. Tunesië is politiek verlamd. De huidige patstelling tussen de president en de premier duurt voort zonder een onafhankelijke scheidsrechter die uitsluitsel kan geven. Ondertussen zorgt een gefragmenteerd en gepolitiseerd parlement ervoor dat het vertrouwen in de politiek daalt, dat vooral jongeren zich afkeren en dat kiezers massaal naar de flanken trekken. Wat is er nodig om het land weer vooruit te helpen?

Video: Youth Empowerment

Meet Hend Mgaieth! Watch how Hend Mgaieth brings about change for a more equal and just society in the second "Let Me Say This" video.

Produced in cooperation with Makmende Media each video starts with the words “Let Me Say This…”

Nog geen jaar na de parlementsverkiezingen en vijf maanden na het aantreden van een nieuwe regering verkeert Tunesië in een hevige politieke crisis. De premier heeft zijn ontslag ingediend, de parlementsvoorzitter wacht een motie van wantrouwen en dat terwijl het land met smart wacht op een IMF deal om de economie vlot te trekken.

Wat doet FMS nou precies? Waar zijn jullie actief? Wie zijn jullie partners? Elke week zullen wij al deze vragen en meer beantwoorden in ons nieuwe initiatief: 'Land van de Week'. Iedere keer zullen wij een van de landen waarin wij actief zijn in de spotlight zetten en uitlichten wat wij daar doen door middel van filmpjes, leuke feitjes en verhalen van onze projecten! Deze week: Tunesië!

De afgelopen maand is er veel gebeurd in de Tunesische politiek. Zo presenteerde voorgedragen premier Habib Jemli na maandenlange discussies begin januari zijn kabinet dat vervolgens op 10 januari door het parlement werd afgewezen. Daarna, op 20 januari, werd Elyes Fakhfakh door President Kais Saied voorgedragen als nieuwe premier aan wie het nu is om binnen één maand een nieuw kabinet te vormen dat wel in staat is om het vertrouwen van het parlement te winnen.

Nadat de voorlopige uitslagen van de presidentsverkiezingen in Tunesië op 15 september begonnen binnen te druppelen, ging er een schokgolf door de politieke elite die het land de afgelopen paar jaar geregeerd heeft. Twee anti-establishment kandidaten, Kaïs Saïed en Nabil Karoui, kregen de meeste stemmen met respectievelijk 18,4% en 15,58%. Hierdoor is een tweede ronde, op uiterlijk 13 oktober, nodig is om een definitieve winnaar aan te wijzen. De uitslag lijkt niet alleen een nederlaag voor de regerende partijen, maar een afwijzing van de gehele politieke structuur door de ontevreden bevolking, die geteisterd is door economische stagnatie en corruptie.

A surprise move in Algeria two weeks ago. On Monday 11 March, 82-year old president Abdelaziz Bouteflika announced that he would not seek a fifth term. At the same time, he cancelled the elections which would take place on 18 April. Citizens in Algeria have protested his candidacy since February. Bouteflika is rarely seen in public since suffering a stroke in 2013. Some commentators link the recent protests in Algeria with the Arab Spring protests of 2011. It is not surprising then, that there exists fear of increasing numbers of Algerian migrants wanting to flee towards Europe.