Onlangs kwam de monitor exportkredietverzekeringen 2019 uit, met daarin een verslag van de financiële ontwikkelingen en beleidsmatige ontwikkelingen op het gebied van Nederlandse exportkredietverzekeringen. Deze werd begeleid met een brief van staatssecretaris Vijlbrief. In deze brief noemde staatssecretaris Vijbrief de bijdrage aan de SDG’s en verwees hij maar liefst dertig keer verwezen naar de ‘vergroening’ en groene transacties van de doorgaans voornamelijk ‘grijze’ verzekeringen. Mooie en positieve ontwikkelingen, maar achter deze woorden schuilt een grote mate van onduidelijkheid en vooral veel contradictie.
De CO2-uitstoot van de rijkste één procent van de wereldbevolking is meer dan het dubbele van de uitstoot van de armste helft. Dat concludeerde Oxfam Novib en het Stockholm Environmental Institute in een nieuw onderzoek. Zo blijft klimaatverandering een enorm oneerlijk verdeeld probleem. Tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen ging SP-fractievoorzitter Lilian Marijnissen in op ‘klimaatrechtvaardigheid’, een term die in de Tweede Kamer nog niet of nauwelijks is gebruikt. Wat doet Nederland om klimaatrechtvaardigheid te realiseren, en nog belangrijker: hoe kan het dat we de meest kwetsbaren vergeten?
Na de zomer is het aantal besmettingen van het coronavirus in Europa weer toegenomen. Roemenië is geen uitzondering. Het aantal besmettingen stijgt, en het aantal sterfgevallen is hoog in vergelijking met andere EU-landen. De scholen zijn nu ook weer begonnen en er staan verkiezingen voor de deur.
Sinds 2009 ondersteunt de EU ontwikkelingslanden in hun strijd tegen klimaatverandering aan de hand van klimaatfinanciering. Elf jaar later maakt ACT Alliance EU de balans op in een kritisch rapport. Aan de hand van zeven uiteenlopende thema’s, laat het rapport zien dat de EU nog erg tekortkomt in de klimaatsteun aan ontwikkelingslanden. In dit artikel wil ik me richten op één van deze thema’s, een kwestie die al jaren speelt en nu opnieuw de gemoederen bezighoudt: de opstapelende schuldenlast van ontwikkelingslanden.
Afgelopen vrijdag kondigde de Amerikaanse president Trump aan dat hij een doorbraak had bereikt tussen Kosovo en Servië, met een akkoord die de banden tussen de twee landen aanhaalt. Sinds de onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo in 2008 hebben de buurlanden een gespannen relatie. Servië weigert te erkennen dat Kosovo een onafhankelijk land is, en ziet het nog steeds als een provincie van Servië. Al jaren wordt er – weinig succesvol – gepoogd de landen dichter tot elkaar te brengen. Of dit akkoord ook echt een doorbraak is, zal nog moeten blijken, aangezien de inhoud weinig concreet is.
Ontwikkelingslanden lopen 1,8 miljard euro per jaar mis door het Nederlandse belastingbeleid. Dat is de conclusie van het net uitgebrachte onderzoeksrapport van ActionAid. Zeven jaar geleden stond de teller nog op 460 miljoen euro per jaar. Hoe kan het dat Nederland een belastingparadijs blijft en nog belangrijker: wat zijn de consequenties hiervan voor het al wankele Nederlandse ontwikkelingsbeleid?
In Montenegro zijn kiezers afgelopen zondag naar de stembus gegaan. Het was een spannende verkiezingsdag, want de oppositie coalitie ‘Voor de Toekomst van Montenegro’ stond nek-aan-nek met de Democratische Partij voor Socialisten (DPS), die al 30 jaar aan de macht is. Voor de stemgerechtigden was het de keuze tussen deze pro-Europese machthebbende partij en de pro-Servische en Russische oppositie coalitie. 75.9% van de geregistreerde stemmers bracht zijn stem uit, de hoogste opkomst die Montenegro ooit gehad heeft sinds de invoering van het huidige kiessysteem. Na de eerste exitpolls was er verwarring ontstaan, omdat de DPS en de oppositie coalitie zeiden: dat ze genoeg zetels hadden gekregen in het parlement om de volgende regering te vormen. Uiteindelijk bleek de oppositie coalitie samen met andere oppositie partijen genoeg zetels te hebben om een nieuwe meerderheid te vormen.
In Belarus (Wit-Rusland) is wat ongebruikelijks aan de hand. Op 9 augustus waren de presidentsverkiezingen en ook dit keer heeft Loekasjenko, die al sinds 1994 aan de macht is de verkiezingen gewonnen. Maar, de bevolking is in beweging en spreekt zich uit en het regime lijkt meer dan in andere jaren onder druk te staan.
Als FMS hechten wij veel waarde aan onze samenwerking met mensen uit de diaspora. Het zorgt voor diverse perspectieven en onmisbare inzichten. Door middel van de portretserie 'Diaspora in Beeld' willen we je voorstellen aan een aantal van de mensen met wie we samenwerken. En in het geval je ze allang kent, misschien kom je iets te weten wat je nog niet van ze wist!
In Belarus (Wit-Rusland) is wat ongebruikelijks aan de hand. Op 9 augustus zijn de presidentsverkiezingen en hoogstwaarschijnlijk zal de huidige president, die sinds 1994 aan de macht is, ook dit keer weer winnen. Maar, de bevolking is in beweging en spreekt zich uit en het regime lijkt meer dan in andere jaren onder druk te staan.
Vijf jaar geleden verliepen de verkiezingen in de schaduw van de Maidan-revolutie en oorlog in Oekraïne zeer rustig voor Loekasjenko en verlengde hij zonder problemen zijn termijn. De verkiezingen daarvoor, tien jaar geleden, gingen juist gepaard met grootschalige arrestaties en lange gevangenisstraffen, onder andere van presidentskandidaten. Het grote verschil met dit jaar is dat de arrestaties al begonnen voordat de kandidaatsinschrijvingen werden geopend. Zo werd een populaire blogger, die zijn ambities niet onder stoelen of banken stak, al voor de registratie als kandidaat gevangen gezet. Een andere populaire kandidaat werd gearresteerd tijdens het verzamelen van handtekeningen voor zijn kandidatuur en vervolgens niet als kandidaat toegelaten.
