Ank Bijleveld, minister van Defensie, stelde op 14 oktober dat Nederland in een cyberoorlog met Rusland is verwikkeld. Sinds 2015 is het regelmatig in het nieuws: cyberaanvallen vanuit Rusland in verschillende Westerse landen. De term oorlog lijkt overtrokken, er is ten slotte nog geen fysieke schade aangericht, maar de aanvallen worden wel steeds brutaler. Hoe is het zo gekomen, hoe werkt het, en hoe gaan we ermee om? Over deze en andere vragen spraken cyber –en inlichtingenexpert Andrei Soldatov en Eliot Higgins van Bellingcat in de Rode Hoed in Amsterdam.
Na de invoering van de Turkije-EU deal (2016) leek het erop dat de Syrische vluchtelingencrisis grotendeels voorbij was. Het nieuws werd niet langer gedomineerd door de beelden van overvolle rubberboten, gevuld met mensen die vanuit Turkije naar de Griekse eilanden probeerden te komen. Toch is de oorzaak van de vluchtelingencrisis niet opgelost. De oorlog in Syrië gaat onverminderd door. Daarnaast waren de directe motivatie voor degenen die de Europese grenzen wilden oversteken, de slechte leefomstandigheden in Turkije. In 2018 telt Turkije ongeveer 4 miljoen vluchtelingen. De meerderheid is afkomstig uit Syrië, met daarbij ook mensen uit Afghanistan, Irak, Iran, Pakistan, en een aantal andere nationaliteiten, waaronder verscheidene Afrikaanse landen. De onzekerheid en uitzichtloosheid in Turkije waren voor velen de reden om de gevaarlijke en kostbare reis naar ‘Fort Europa’ te ondernemen. Is er inmiddels iets veranderd aan de situatie van vluchtelingen in Turkije, twee jaar na de Turkije-EU deal?
In een land waar een overgrote meerderheid conservatief christelijk is en de kerken vol zitten, kan het homohuwelijk op weinig steun rekenen. Toch lukte het niet om een verbod in de grondwet te krijgen.
In less than two weeks, I will fly to Accra (Ghana) to conduct a research on the migration incentives of the African youth. Do they ever think about migrating? Do they think about living in Europe? Do they have family members and friends who live in another country? And how and where do they see their own future?
On October 12 and 13, the Burkinabe party People’s Movement for Progress (MPP) invited members of the Progressive Alliance to Ouagadougou to discuss the topic of migration and social justice. FMS and FEPS are currently working on a study which aims to include African perspectives on migration in the European discussion on the topic. With more than 25 delegations represented during the seminar, of which many from African countries, it was a perfect occasion for us to learn more about the different African sentiments on this widely discussed issue.
Ook komend jaar organiseert de Foundation Max van der Stoel (FMS) de Afrikadag (www.afrikadag.nl), een landelijke bijeenkomst over Afrika en internationale samenwerking. Met meer dan 1.000 bezoekers, 200 sprekers en zo'n 100 vrijwilligers is de Afrikadag hét grootste evenement op het gebied van Afrika en internationale samenwerking in Nederland.
De FMS zoekt twee stagiair(e)s voor de organisatie van de Afrikadag, die plaatsvindt op zaterdag 13 april 2019. Samen met de verantwoordelijke projectmedewerker werk je mee aan de inhoudelijke en organisatorische werkzaamheden voor de Afrikadag.
Donderdag 27 september was het zover: Building Change en WECF organiseerden het evenement ‘NL in de volgende versnelling’ in Den Haag. Samen vierden we de derde verjaardag van de Sustainable Development Goals (SDG’s) én de eerste verjaardag van de campagne ‘Adopteer een SDG’, waarbij Tweede Kamerleden een SDG adopteren om zich hard voor te maken in hun politieke werk. Centraal stond dat Nederland nodig in de volgende versnelling moet om deze werelddoelen daadwerkelijk te halen, er is immers nog maar 12 jaar te gaan tot 2030! Maatschappelijke organisaties, politieke jongerenorganisaties en maar liefst vijf Kamerleden kregen het podium om hun visies en concrete plannen uiteen te zetten voor het bereiken van de SDG’s.
Dit artikel is eerder verschenen in de Volkskrant
Het referendum aanstaande zondag is een historisch moment voor Macedonië zelf maar een positieve uitkomst biedt ook hoop voor democratische krachten in Zuidoost- en Oost-Europa, die steeds vaker gebukt gaan onder autoritaire regimes, stelt Danijel Tadic, Zuidoost-Europadeskundige van de Foundation Max van der Stoel.
Afgelopen zondag vonden er lokale verkiezingen plaats in Yerevan, de hoofdstad van Armenië. Dit zou normaal gesproken geen groot nieuws zijn, ware het niet dat dit de eerste verkiezingen waren sinds de vreedzame revolutie in het land eerder dit jaar. Én het feit dat zo’n 40% van alle stemmers in de hoofdstad woont. Deze verkiezing werd dan ook gezien als een eerste echte test voor de postrevolutionaire regering van Premier Nikol Pashinjan. Vooral omdat hij na zijn aantreden in mei, na massale protesten die door hem werden geleid, vroege parlementsverkiezingen als één van zijn prioriteiten stelde. Deze zullen volgens hem vóór mei 2019 plaatsvinden. De verkiezingen van Yerevan waren dus een mijlpaal omdat ze een voorlopig antwoord zouden geven op twee cruciale vragen: is het land inderdaad vrijer en democratischer dan voorheen, en kan de nieuwbakken Premier nog steeds rekenen op de massale steun van zijn volk bij de vroege parlementsverkiezingen?
In the past weeks, thousands of people have protested in different cities across Russia against the pension reform plans announced by the Kremlin. The protests climaxed on September 9, the day of the regional elections, with nationwide rallies called for by opposition leader Alexey Navalny, who himself had been put in jail just two weeks beforehand. Protesters at the rallies, held in 33 cities, shouted slogans like ‘Putin is a thief’ and ‘Away with the tsar.’ State police arrested, sometimes violently, and jailed more than 1,000 people, of whom 452 in St Petersburg alone. While protests in Russia are not uncommon, it seems that this time they have the Kremlin worried and looking for ways to win the public back.
