Het is al meer dan honderd dagen geleden dat Belarus naar de stembus ging. Al meer dan honderd dagen gaan mensen dagelijks de straat op tegen het resultaat dat aan het eind van die stembusgang werd aangekondigd: de overwinning van zittend president Alexandr Loekasjenko. Zijn uitdaagster, Svetlana Tikhanovskaya, verkeert nu in ballingschap. Deze maand bezocht ze Nederland, waar ze bleef oproepen tot solidariteit met het demonstrerende Belarussische volk.
Waterkracht is de belangrijkste bron van energie voor Zimbabwe. In een land waar maar 40-45% van de bevolking toegang heeft tot energie, wordt deze bron nu ook bedreigd door klimaatverandering. De stroom valt dus steeds vaker uit. Dit heeft grote gevolgen voor de mensen in Zimbabwe en de economie van het land.
Begin 2019 werd de SDG-toets geïntroduceerd om de impact van nieuwe wetsvoorstellen op ontwikkelingslanden en gendergelijkheid te toetsen. Building Change, een samenwerkingsverband tussen Partos, Foundation Max van der Stoel en Woord en Daad, heeft zich er voor ingezet om deze toets te introduceren.
Na meer dan een week van onzekerheid en onlusten, heeft het constitutionele hof eindelijk de winnaar van de verkiezingen bevestigd. De zittende president heeft een nieuwe termijn afgedwongen middels de stembus. Wacht… de zittende president? Maar Trump had toch verloren? Ja, dat heeft hij. Maar dit gaat de verkiezingen in Ivoorkust, van 31 oktober, gewonnen door 78 jarige Alassane Ouatarra.
Sinds mei 2020 protesteert de Wit-Russische bevolking tegen de herverkiezing van president Aleksandr Loekasjenko. Met een ambtstermijn van 26 jaar is Loekasjenko één van de langstzittende - en meest autocratische - staatshoofden in Europa. Alhoewel de Wit-Russische bevolking zich al vaker heeft uitgesproken tegen verkiezingsfraude onder Loekasjenko, zijn de huidige protesten een unicum – nooit eerder mobiliseerden zo veel mensen zich zo langdurig en georganiseerd tegen de zittende president. Waarom zijn de protesten juist nú zo aanhoudend? En wat voor strategie moet de Europese Unie volgen met betrekking tot de protesten in buurland Belarus?
Onlangs kwam de monitor exportkredietverzekeringen 2019 uit, met daarin een verslag van de financiële ontwikkelingen en beleidsmatige ontwikkelingen op het gebied van Nederlandse exportkredietverzekeringen. Deze werd begeleid met een brief van staatssecretaris Vijlbrief. In deze brief noemde staatssecretaris Vijbrief de bijdrage aan de SDG’s en verwees hij maar liefst dertig keer verwezen naar de ‘vergroening’ en groene transacties van de doorgaans voornamelijk ‘grijze’ verzekeringen. Mooie en positieve ontwikkelingen, maar achter deze woorden schuilt een grote mate van onduidelijkheid en vooral veel contradictie.
De CO2-uitstoot van de rijkste één procent van de wereldbevolking is meer dan het dubbele van de uitstoot van de armste helft. Dat concludeerde Oxfam Novib en het Stockholm Environmental Institute in een nieuw onderzoek. Zo blijft klimaatverandering een enorm oneerlijk verdeeld probleem. Tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen ging SP-fractievoorzitter Lilian Marijnissen in op ‘klimaatrechtvaardigheid’, een term die in de Tweede Kamer nog niet of nauwelijks is gebruikt. Wat doet Nederland om klimaatrechtvaardigheid te realiseren, en nog belangrijker: hoe kan het dat we de meest kwetsbaren vergeten?
Na de zomer is het aantal besmettingen van het coronavirus in Europa weer toegenomen. Roemenië is geen uitzondering. Het aantal besmettingen stijgt, en het aantal sterfgevallen is hoog in vergelijking met andere EU-landen. De scholen zijn nu ook weer begonnen en er staan verkiezingen voor de deur.
Sinds 2009 ondersteunt de EU ontwikkelingslanden in hun strijd tegen klimaatverandering aan de hand van klimaatfinanciering. Elf jaar later maakt ACT Alliance EU de balans op in een kritisch rapport. Aan de hand van zeven uiteenlopende thema’s, laat het rapport zien dat de EU nog erg tekortkomt in de klimaatsteun aan ontwikkelingslanden. In dit artikel wil ik me richten op één van deze thema’s, een kwestie die al jaren speelt en nu opnieuw de gemoederen bezighoudt: de opstapelende schuldenlast van ontwikkelingslanden.
Afgelopen vrijdag kondigde de Amerikaanse president Trump aan dat hij een doorbraak had bereikt tussen Kosovo en Servië, met een akkoord die de banden tussen de twee landen aanhaalt. Sinds de onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo in 2008 hebben de buurlanden een gespannen relatie. Servië weigert te erkennen dat Kosovo een onafhankelijk land is, en ziet het nog steeds als een provincie van Servië. Al jaren wordt er – weinig succesvol – gepoogd de landen dichter tot elkaar te brengen. Of dit akkoord ook echt een doorbraak is, zal nog moeten blijken, aangezien de inhoud weinig concreet is.
