Nieuws

Vacature junior project manager MENA regio (28 uur). Reageer uiterlijk voor 2 januari 2022.

Op 25 juli werd in Tunesië door de president het parlement ontbonden en de premier ontslagen. Nu, twee maanden later, is er nog steeds geen parlement of premier. De Tunesische democratie staat onder steeds meer spanning. Inmiddels zijn er in de hoofdstad Tunis protesten uitgebroken tegen de machtsovername en groeit de kritiek uit het buitenland. Ondanks de toenemende kritiek lijkt President Kais Saied niet van plan om het oude systeem met een nieuwe premier en een nieuw parlement weer op te bouwen, en houdt hij de noodtoestand aan. Volgens critici is dit het begin van een autocratisch systeem, en het einde van de prille democratie in Tunesië.

Het is niet de eerste keer, en waarschijnlijk ook niet de laatste. Tunesië is politiek verlamd. De huidige patstelling tussen de president en de premier duurt voort zonder een onafhankelijke scheidsrechter die uitsluitsel kan geven. Ondertussen zorgt een gefragmenteerd en gepolitiseerd parlement ervoor dat het vertrouwen in de politiek daalt, dat vooral jongeren zich afkeren en dat kiezers massaal naar de flanken trekken. Wat is er nodig om het land weer vooruit te helpen?

President Trump heeft een deal gemaakt met Marokko dat Israël zal erkennen. Marokko krijgt in ruil daarvoor 3 miljard dollar aan investeringen en Amerikaanse erkenning van de Marokkaanse soevereiniteit over de Westelijke Sahara. Dat is een zeldzame vorm van koehandel die de EU niet zomaar kan negeren.

Donald Trump, president van de Verenigde Staten (VS), vindt het opheffen van de blokkade op Qatar een prioriteit in de laatste 70 dagen dat hij nog aan de macht is. Dit vertelde zijn nationale veiligheidsadviseur Robert O’Brien tijdens het 2020 Global Security Forum. De blokkade, opgelegd door Saudi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), Egypte en Bahrein, wordt een crisis binnen de Gulf Cooperation Council (GCC) genoemd en is al 3,5 jaar gaande. De grote vraag is: kan de crisis met behulp van de VS echt worden opgelost? Om hier antwoord op te geven, zullen we eerst moeten kijken naar wat er precies gebeurd is.

Nog geen jaar na de parlementsverkiezingen en vijf maanden na het aantreden van een nieuwe regering verkeert Tunesië in een hevige politieke crisis. De premier heeft zijn ontslag ingediend, de parlementsvoorzitter wacht een motie van wantrouwen en dat terwijl het land met smart wacht op een IMF deal om de economie vlot te trekken.

Wat doet FMS nou precies? Waar zijn jullie actief? Wie zijn jullie partners? Elke week zullen wij al deze vragen en meer beantwoorden in ons nieuwe initiatief: 'Land van de Week'. Iedere keer zullen wij een van de landen waarin wij actief zijn in de spotlight zetten en uitlichten wat wij daar doen door middel van filmpjes, leuke feitjes en verhalen van onze projecten! Deze week: Tunesië!

Op donderdag 24 april sprak de FMS met PvdA Tweede Kamerlid Kirsten van den Hul – woordvoerder Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking – over de internationale bestrijding van het coronavirus en gevolgen hiervan op landen in Afrika (en andere ontwikkelingslanden). Wat is de rol van Nederland hierin?

We can’t be all that we can be, but we can become what we want to be.” Dit was een van de opvallende uitspraken tijdens Hague Talks over vrouwelijk leiderschap en mensenrechten van woensdag 18 september. Vrouwen krijgen steeds meer aandacht en een belangrijkere rol bij het verbeteren van mensenrechten zowel in Europa als in het Midden-Oosten en Noord-Afrika en dit evenement is daar het resultaat van. Op de woensdagavond kwamen geleid door moderator Sahar Shirzad, achtereenvolgens drie vrouwen uit de MENA-regio (Midden-Oosten en Noord-Afrika) aan het woord met een persoonlijk verhaal over hun ervaringen met betrekking tot de verbetering van mensenrechten. Concrete antwoorden op de vraag hoe vrouwelijk leiderschap bijdraagt tot de verbetering van mensenrechten, werden niet gegeven, in plaats daarvan vertelden de drie vrouwen hun (levens)-verhaal.

Nadat de voorlopige uitslagen van de presidentsverkiezingen in Tunesië op 15 september begonnen binnen te druppelen, ging er een schokgolf door de politieke elite die het land de afgelopen paar jaar geregeerd heeft. Twee anti-establishment kandidaten, Kaïs Saïed en Nabil Karoui, kregen de meeste stemmen met respectievelijk 18,4% en 15,58%. Hierdoor is een tweede ronde, op uiterlijk 13 oktober, nodig is om een definitieve winnaar aan te wijzen. De uitslag lijkt niet alleen een nederlaag voor de regerende partijen, maar een afwijzing van de gehele politieke structuur door de ontevreden bevolking, die geteisterd is door economische stagnatie en corruptie.