Nieuws over politieke trainingen en ontwikkelingen in Oost- en Zuidoost Europa, de Kaukasus, Afrika en het Midden Oosten
In his annual Direct Line on Thursday, June 7th, Russia’s President Vladimir Putin dedicated four hours to addressing complaints, questions and concerns by Russian citizens on live television. The questions were submitted on a rolling basis per text message, through the website moskva-putinu.ru or on live video call, and were aired on screen. As opposed to the previous years, the Kremlin decided to not include a live audience, but instead to expand in regards to ministers and governors who were put on conference call in relevant matters. The Direct Line is a carefully mapped out event, allowing no room for improvisation, and every step is carefully staged to achieve a goal. Thus, certain aspects that may seem unpredicted to viewers serve a clear purpose. Overall, various aspects of the Direct Line formidably show that Putin is pursuing a new strategy to place himself at the front of his government, and the format of the show is arguably a tool to achieve the goal of both uniting his people and improving his image among youth and critics.
Turkey's President Erdoğan was re-elected as head of government for the next five years, and his next term is bound to continue the streak of limiting the freedom of press and prosecuting opponents. Throughout the election campaigns, opposition parties were seriously limited by the ongoing state of emergency, and had to resort to creative methods to attract voters. In fact, oppositional parties expressed such energy that, until the results of the elections rolled in on Monday, June 25th, observers speculated that there was a real chance of challenging Erdoğan’s majority rule. Although Turkey remains a polarized country, social media has become the go-to approach for change-makers.
Toen Emmerson Mnangagwa aantrad als de nieuwe president van Zimbabwe, op 24 november 2017, beloofde hij nieuwe, eerlijke en transparante verkiezingen uit te schrijven. Deze belofte lijkt Mnangagwa, in ieder geval deels, na te komen. Op 30 juli vinden presidents- en parlementsverkiezingen plaats in het land. Voor het eerst in drie decennia zal het politieke speelveld tijdens de verkiezingen er anders uitzien. Doordat Robert Mugabe, die 37 jaar aan de macht was, door het leger afgelopen november buitenspel is gezet, zal de strijd voornamelijk tussen Mnangagwa en Nelson Chamisa (MDC-T) zijn. Deze verkiezingen zijn van essentieel belang voor de democratische, economische, politieke en sociale transformatie in Zimbabwe.
Op 8 mei, na weken massale protestacties, werd in Armenië een nieuwe premier benoemd: Nikol Pasjinjan, de leider van de Armeense fluwelen revolutie. De drijvende kracht achter de protesten waren studenten en andere jonge activisten. De FMS vroeg één van die activisten, de 20-jarige Ozheni Avetisyan, om te schrijven over haar beleving van deze revolutie. Wil je Avetisyan artikel lezen? Klik dan op lees verder.
Bijna negen jaar hebben de Libanezen erop moeten wachten, maar deze maand mochten ze dan toch naar de stembus om een nieuw parlement te kiezen. Jarenlange strijd, een presidentieel vacuüm, een nieuwe kieswet en het aangekondigde-maar-toch-niet-uitgevoerde vertrek van de premier gingen eraan vooraf. De uitkomst leek vast te staan, maar levert toch een aantal grote verassingen op. Hezbollah en bondgenoten winnen de meerderheid en premier Hariri’s Future Movement (FM) krijgt een forse klap: van 26 naar 19 zetels. Alle partijen willen dat er snel een kabinet komt om de torenhoge staatsschuld aan te pakken en de economie aan te jagen, maar tegelijkertijd wordt de ene na de andere blokkade opgeworpen. De winnaars ruiken hun kans om meer ministeries binnen te halen.
Heb jij affiniteit met internationale politiek en wil jij weten hoe het er bij een politieke organisatie echt aan toe gaat? Dan is stage lopen bij de FMS wellicht iets voor jou!
Hallo allemaal, ik ben Minke Muthert (17 jaar) en ik heb een week stage gelopen bij FMS. Ik zit in mijn 5e jaar VWO in Groningen en wil, wanneer ik mijn diploma op zak heb, Internationale Ontwikkelingsstudies in Wageningen gaan studeren. Vanuit mijn school was ik op zoek naar een toekomstgerichte snuffelstage die op deze studierichting aansloot. Ik heb wat gezocht en gemaild naar verschillende ontwikkelingsorganisaties en kwam uit bij FMS. De onderwerpen die ik op de FMS-site tegenkwam vond ik erg interessant, over allerlei vraagstukken in de wereld waar ik me geregeld mee bezig houd.
Zullen we ooit deel uitmaken van het Europese project? Dat is de vraag die alle Westelijke Balkan leiders stellen wanneer ze zich voorbereiden op de grote top. Na de uitspraak van de Franse president Macron, geen uitbreiding totdat de EU zelf haar zaken op orde heeft, vorige maand in Straatsburg, vielen hun dromen aan diggelen.
Op 15 April won Milo Djukanovic (Democratische Partij van Socialisten, DPS) de presidentsverkiezingen in EU-kandidaat-lid Montenegro. Een generatie Montenegrijnen is opgegroeid met Djukanovic als leider: sinds 1991 is hij zes keer premier en nu, voor de tweede keer, president. Zijn lange heerschappij is niet onomstreden. Hij zou zich tijdens de Westerse sancties tegen het voormalig Joegoslavië in de jaren ’90 verrijkt hebben door nauwe samenwerking met de georganiseerde misdaad. Zo vaardigde de openbare aanklager in de Italiaanse stad Napels in 2002 een arrestatiebevel uit omdat Djukanovic een belangrijke rol zou hebben gespeeld in de sigarettensmokkel. Ondanks het EU-perspectief – Montenegro handelt momenteel over toetreding – stagneert de democratische transitie door autoritair leiderschap van één van de langstzittende leiders in Europa.
Na 11 dagen massaal protest in Armenië tegen premier Serzh Sargsyan, besloot deze op 23 april af te treden. Na een korte euforie en feesten op straat, bleek echter dat de regerende partij daarmee geenszins van plan was om de macht op te geven. Hoewel het toegaf geen eigen premierskandidaat naar voren te schuiven, zou het er nog over nadenken welke kandidaat het zou steunen, hoewel er maar één kandidaat was: protestleider Nikol Pashinyan.
