Nieuws Democracy

Dit artikel is eerder verschenen in de Volkskrant

Het referendum aanstaande zondag is een historisch moment voor Macedonië zelf maar een positieve uitkomst biedt ook hoop voor democratische krachten in Zuidoost- en Oost-Europa, die steeds vaker gebukt gaan onder autoritaire regimes, stelt Danijel Tadic, Zuidoost-Europadeskundige van de Foundation Max van der Stoel.

Afgelopen zondag vonden er lokale verkiezingen plaats in Yerevan, de hoofdstad van Armenië. Dit zou normaal gesproken geen groot nieuws zijn, ware het niet dat dit de eerste verkiezingen waren sinds de vreedzame revolutie in het land eerder dit jaar. Én het feit dat zo’n 40% van alle stemmers in de hoofdstad woont. Deze verkiezing werd dan ook gezien als een eerste echte test voor de postrevolutionaire regering van Premier Nikol Pashinjan. Vooral omdat hij na zijn aantreden in mei, na massale protesten die door hem werden geleid, vroege parlementsverkiezingen als één van zijn prioriteiten stelde. Deze zullen volgens hem vóór mei 2019 plaatsvinden. De verkiezingen van Yerevan waren dus een mijlpaal omdat ze een voorlopig antwoord zouden geven op twee cruciale vragen: is het land inderdaad vrijer en democratischer dan voorheen, en kan de nieuwbakken Premier nog steeds rekenen op de massale steun van zijn volk bij de vroege parlementsverkiezingen?

In the past weeks, thousands of people have protested in different cities across Russia against the pension reform plans announced by the Kremlin. The protests climaxed on September 9, the day of the regional elections, with nationwide rallies called for by opposition leader Alexey Navalny, who himself had been put in jail just two weeks beforehand. Protesters at the rallies, held in 33 cities, shouted slogans like ‘Putin is a thief’ and ‘Away with the tsar.’ State police arrested, sometimes violently, and jailed more than 1,000 people, of whom 452 in St Petersburg alone. While protests in Russia are not uncommon, it seems that this time they have the Kremlin worried and looking for ways to win the public back.

In his annual Direct Line on Thursday, June 7th, Russia’s President Vladimir Putin dedicated four hours to addressing complaints, questions and concerns by Russian citizens on live television. The questions were submitted on a rolling basis per text message, through the website moskva-putinu.ru or on live video call, and were aired on screen. As opposed to the previous years, the Kremlin decided to not include a live audience, but instead to expand in regards to ministers and governors who were put on conference call in relevant matters. The Direct Line is a carefully mapped out event, allowing no room for improvisation, and every step is carefully staged to achieve a goal. Thus, certain aspects that may seem unpredicted to viewers serve a clear purpose. Overall, various aspects of the Direct Line formidably show that Putin is pursuing a new strategy to place himself at the front of his government, and the format of the show is arguably a tool to achieve the goal of both uniting his people and improving his image among youth and critics.

Turkey's President Erdoğan was re-elected as head of government for the next five years, and his next term is bound to continue the streak of limiting the freedom of press and prosecuting opponents. Throughout the election campaigns, opposition parties were seriously limited by the ongoing state of emergency, and had to resort to creative methods to attract voters. In fact, oppositional parties expressed such energy that, until the results of the elections rolled in on Monday, June 25th, observers speculated that there was a real chance of challenging Erdoğan’s majority rule. Although Turkey remains a polarized country, social media has become the go-to approach for change-makers.

Toen Emmerson Mnangagwa aantrad als de nieuwe president van Zimbabwe, op 24 november 2017, beloofde hij nieuwe, eerlijke en transparante verkiezingen uit te schrijven. Deze belofte lijkt Mnangagwa, in ieder geval deels, na te komen. Op 30 juli vinden presidents- en parlementsverkiezingen plaats in het land. Voor het eerst in drie decennia zal het politieke speelveld tijdens de verkiezingen er anders uitzien. Doordat Robert Mugabe, die 37 jaar aan de macht was, door het leger afgelopen november buitenspel is gezet, zal de strijd voornamelijk tussen Mnangagwa en Nelson Chamisa (MDC-T) zijn. Deze verkiezingen zijn van essentieel belang voor de democratische, economische, politieke en sociale transformatie in Zimbabwe.

Op 8 mei, na weken massale protestacties, werd in Armenië een nieuwe premier benoemd: Nikol Pasjinjan, de leider van de Armeense fluwelen revolutie. De drijvende kracht achter de protesten waren studenten en andere jonge activisten. De FMS vroeg één van die activisten, de 20-jarige Ozheni Avetisyan, om te schrijven over haar beleving van deze revolutie. Wil je Avetisyan artikel lezen? Klik dan op lees verder.

Bijna negen jaar hebben de Libanezen erop moeten wachten, maar deze maand mochten ze dan toch naar de stembus om een nieuw parlement te kiezen. Jarenlange strijd, een presidentieel vacuüm, een nieuwe kieswet en het aangekondigde-maar-toch-niet-uitgevoerde vertrek van de premier gingen eraan vooraf. De uitkomst leek vast te staan, maar levert toch een aantal grote verassingen op. Hezbollah en bondgenoten winnen de meerderheid en premier Hariri’s Future Movement (FM) krijgt een forse klap: van 26 naar 19 zetels. Alle partijen willen dat er snel een kabinet komt om de torenhoge staatsschuld aan te pakken en de economie aan te jagen, maar tegelijkertijd wordt de ene na de andere blokkade opgeworpen. De winnaars ruiken hun kans om meer ministeries binnen te halen.

Heb jij affiniteit met internationale politiek en wil jij weten hoe het er bij een politieke organisatie echt aan toe gaat? Dan is stage lopen bij de FMS wellicht iets voor jou!

Hallo allemaal, ik ben Minke Muthert (17 jaar) en ik heb een week stage gelopen bij FMS. Ik zit in mijn 5e jaar VWO in Groningen en wil, wanneer ik mijn diploma op zak heb, Internationale Ontwikkelingsstudies in Wageningen gaan studeren. Vanuit mijn school was ik op zoek naar een toekomstgerichte snuffelstage die op deze studierichting aansloot. Ik heb wat gezocht en gemaild naar verschillende ontwikkelingsorganisaties en kwam uit bij FMS. De onderwerpen die ik op de FMS-site tegenkwam vond ik erg interessant, over allerlei vraagstukken in de wereld waar ik me geregeld mee bezig houd.